19 Mayıs 2009 Salı

Metaforlar

Ben, bir kadın, bir erkek ve yaşlı bir kadın daha. Benim sürdüğüm araba ile uçurumun kenarından geçerlerken uçuruma yuvarlanırlar.

Uçurumun dibi bataklıktır. Bataklık, sıcak ve fokurdamaktadır. Araba yavaş yavaş bataklığa gömülmektedir. Bu durumu fark ettim ve arabayı tekrar çalıştırdım ve çıktık.

Nasıl kurtulacağımızı düşündüm. Araba sağlamdı.

Uçurumdan değil de farklı ama daha müsait bir yerden yukarı tırmandım. Ve elimizdekileri kullanarak çıkabileceğimizi fark ettim. Ancak bunun için kainatın biz fark etmeden bize yardım etmesi gerekiyordu.

Adam bir opera sanatçısıydı ve o gün yetişmesi gereken çok önemli bir programı vardı. Bütün dünya onu izlemek istiyordu.

Kadın dünyanın en güzel annesiydi ve sadece ama sadece iyi şeyler düşünürdü.

Yaşlı kadın, sadece daha fazla yaşamak isteyen bir insandı.

Bense sadece uçurumdan kurtulmak istiyordum.

Ve kurtuluşun yolunu bulmuştum. Önce yaşlı kadın çıktı ve insanlar değişti.

Çünkü;

Yaşlı kadın hayatından başka çıkarları olduğunu sonradan söyleyen bir katil adayıydı ve tam kurtulmak üzereyken bana "doktor yok burada" diyerek sivri bir şey sapladı.

Oysa adam bir doktordu. Ve benim yaramı çabucak iyileştirdi.

Yaşlı kadın bunu fark etti.

Kadın ise sadece bekliyor ve izliyordu. Çünkü kendinde değildi. Uçuruma çıkmadan önce adam onun başını duvara çarpıp bilincini yitirmesine sebep oldu.

Sonra bütün kainat harekete geçti. Ve,

Yaşlı kadın ve adam.

Birbirinden nefret eden bu ikiliden yaşlı kadın adamın bir opera sanatçısı olduğunu öğrendi.

Adam ise yaşlı kadının yıllar önce bir opera sanatçısı olduğunu.

Kadın adamın konserine bilet bulabilen şanslı kişilerden birisi oldu.

Bense kadının mutlu olduğunu görmek isteyen, adamın mutlu olduğunu görmek isteyen ve yaşlı kadının çoook uzaklarda olmasını isteyen normal bir insan.