20 Mayıs 2009 Çarşamba

Yalnız

Ağlayabileceğim çok fazla durum ya da düşünce yok bu hayatta. Hiç yok değil. Var. Bu aklıma gelince; göğsüm daralıyor, inkar ediyor ve hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.

Ve "şimdilik" bu durumdan sonra içim rahatlıyor, "olmadığına" seviniyorum.

Oysa yıllardır yalnız yaşayan biri olarak yalnızlıktan korkuyorum.